Κώστας Περδίκης: Μικρό Ερωτικό

 

Στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, ο δάσκαλος με έβαζε να μοιράζω στα άλλα παιδιά το περιοδικό "Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός Νεότητος".

Το περιοδικό, αν θυμάμαι καλά, έβγαινε κάθε μήνα και έκανε 1,50 δραχμές.

Εκείνη τη χρονιά καθόμουνα μπροστά, στη πρώτη σειρά, στο ίδιο θρανίο με τον Γιώρη.

Δίπλα μας άρχιζαν τα θρανία των κοριτσιών.

Μόλις κάνει διάλειμμα, δίνω ένα τεύχος του περιοδικού στην πλαϊνή μου συμμαθήτρια και κείνη βγάζει τα κέρματα και απλώνει το χέρι της προς τα μένα για να τα πιάσω.

Βάζει στη φούχτα μου τις 1,50 δραχμές, αλλά για λίγα δευτερόλεπτα δεν αφήνει το χέρι μου.

Το σφίγγει μέσα στο δικό της και την ίδια στιγμή, με το πιο γλυκό της χαμόγελο, καρφώνει τα μάτια της, ίσια, στα δικά μου.

Το βλέμμα της εκείνο, ήταν ολοφάνερο ότι κάτι ήθελε να πει, είχε ένα  τελείως ξεχωριστό νόημα.

Θα γελάσετε βέβαια, το ξέρω, αλλά εγώ θα το πω.

Ύστερα από τόσα χρόνια, το θυμάμαι ακόμη.

Όπως άλλωστε δεν ξεχνώ και το σφίξιμο του χεριού μου, για λίγα δευτερόλεπτα, μέσα στο ζεστό δικό της χέρι.

Για μένα, αυτό το "μικρό" συμβάν ήταν, ίσως, το πρώτο μου ερωτικό σκίρτημα.

Δεν έμαθα ποτέ αν και για κείνη τη συμμαθήτριά μου ήταν το ίδιο.

Πάντα πίστευα ότι τα κορίτσια στα ερωτικά ήσαν πιο μπροστά από μας, τ’ αγόρια…