Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Κώστας Περδίκης:

Από το βιβλίο μου Μικρές Ιστορίες, που μόλις εκυκλοφόρησε από το Οροπέδιο. 


για τον πατέρα μου



Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος ήσυχος, λιγομίλητος, μάλλον ντροπαλός. Συνήθιζε να κάθεται στην καρέκλα με σταυρωμένα τα χέρια και χαμηλωμένο το κεφάλι, θυμίζοντας εκείνον τον Κοσμοκαλό­γερο, στη γνώριμη φωτογραφία του, στο καφενείο  της Δεξα­μενής.
Ήταν ο ταχυδρόμος της μικρής μας πόλης, ο πιο παλιός ίσως. Τριατατικός, όπως του άρεσε να αυτοαποκα­λείται. Υπάλληλος, δηλαδή, των τριών ταυ, του Ταχυδρομείου, του Τηλεφωνείου και του Τηλεγραφείου.  Υπήρξε εποχή που, μόνος του, έκανε τη δουλειά και των τριών μαζί. Κάθε μέρα, με  την πέτσινη σάκα του γεμάτη γράμματα και τηλεγραφήματα, ξεκίναγε τη διανομή από την αγορά και μετά έπιανε τις ρούγες.
Τον θυμάμαι με την υπηρεσιακή του στολή. Σακάκι και πα­ντελόνι από την ίδια γκρι φανέλα και ομοιό­χρωμο πηλίκιο, με το μεταλλικό λογότυπο Τ Τ Τ καρφιτσωμένο μπροστά. Δίχως, όμως, εκείνη τη μικρούλα σάλπιγγα, που  κρατάει πάντα  ο ταχυδρόμος, στις ζωγρα­φιές των παλιών μας αναγνω­στικών. Τέτοια είχε ο αγροτικός διανομέας, που μοίραζε τα γράμματα στα γύρω χωριά, φτάνοντας μέχρι εκεί με το άλογό του.
     Μερικοί συμπολίτες μου, ογδοντάρηδες πια και βάλε, όταν τύχει να με συναντήσουν, μου κάνουν νόημα θέλοντας κάτι να μου πουν. Με παίρνουν παράμερα και σχεδόν συνωμοτικά, αν και έχουν περάσει  τόσα χρόνια, μου λένε χαμηλόφωνα:
«Τον μπαρμπα-Γιάννη, τον πατέρα σου, δεν τον ξεχνάμε. Ήταν άγιος άνθρωπος. Σοβαρός και εχέμυθος. Τάφος πραγματικός. Τόσα ερωτικά ραβασάκια μοίρασε στην πόλη και δεν μαθεύ­τηκε το παραμικρό. Ας είναι καλά η ψυχούλα του, εκεί που βρίσκεται τώρα».
    Αυτή, την παράλληλα δραστηριότητα του πατέρα μου, την πληροφορήθηκα, για πρώτη μου φορά, από κείνους τους υπέρ­γηρους συμπολίτες μου. Από τον ίδιο ή τη μητέρα μου δεν είχα ακούσει τίποτα σχετικό. Δεν θα μπορούσα, ποτέ, να φανταστώ τον πατέρα, με τέτοιο χαρακτήρα, να διεκπεραιώνει την τότε ερωτική αλληλογραφία. Να μοιράζει, δηλαδή, μαζί με τα κανο­νικά γράμματα και τα άλλα, εκείνα  δίχως  σφραγίδες και γραμματόσημα…
   Πραγματικά συγκινημένος  ευχαριστώ τότε, από καρδιάς, αυτούς τους ανθρώπους. Δεν  παρα­λείπω να τους διαβεβαιώσω, ότι το να τον θυμούνται ακόμη και να λένε τόσα καλά λόγια, αποτελεί για κείνον το καλύτερο μνημόσυνο.
Γιατί, «πεθαίνει πραγματικά κάποιος, όταν παύουν να τον θυ­μούνται».


Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Κώστας Περδίκης:







σημειώσεις ημερολογίου



-Αύγουστος 2016.
Εφέτος τον περάσαμε στον γενέθλιο τόπου μου και ήταν  ένας πολύ ζεστός μήνας.
Τα μηχανήματα τεχνητής δροσιάς δούλεψαν ακατάπαυστα.
Απαραίτητα πλέον κι ας γκρινιάζουμε διαρκώς για την παρουσία τους.

-Η θάλασσά μας, τις δυο πρώτες εβδομάδες, ανακατεμένη και οι διάφανες τσούχτρες πολλές και οδυνηρές…

-Στις δεκατέσσερις του μήνα τα 67α γενέθλιά μου.
Τα γιόρτασα το βραδάκι, ανάμεσα σε αγαπημένα μου πρόσωπα, στη μεγάλη βεράντα μας, που βλέπει στον κήπο.
Με κάποια, όμως, δόση μελαγχολίας.
Τα σβηστά κεριά πληθαίνουν…

-Στο κτήμα μας η γέρικη συκιά, λίγο πριν της Παναγίας, άρχισε να μας γλυκαίνει με τα λαχταριστά της σύκα.

-Η καμπάνα του πολιούχου μας Άγιου Σπυρίδωνα δεν παράλειψε, τουλάχιστον δυο τρεις φορές, να μας στείλει το θλιβερό μαντάτο αποδημίας.
Για κάποιον ή κάποια, από τη μικρή μας κοινωνία, ο αγώνας δρόμου είχε φθάσει στο τέρμα…
Το ελάχιστο, η παρουσία μας την επομένη στο κατευόδιο τους.

-Ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο ο παραδοσιακός εκκλησιασμός, εφέτος στον Άγιο Παντελεήμονα, τη δεύτερη εκκλησία μας, που ακόμη είναι γιαπί και δεν λέει να τελειώσει.
Ευκαιρία για ανταλλαγή ευχών με εορτάζοντες και μη.
Ο Πάνος ο φίλος μου, όμως, απών.
Λίγες μέρες πριν πνίγηκε, στη θάλασσα της Γλυφάδας.

-Το μεσημέρι, γιορταστικό τραπέζι στο πατρικό  με συγγενείς, λόγω του Τάκη που δεν ήταν μαζί μας, ένεκα στρατιωτικής θητείας.
Το βράδυ, το καθιερωμένο δείπνο στης Μαρίας, της βαφτισιμιάς μας.

-Μετά της Παναγίας ο καιρός άρχισε να δροσίζει λίγο και η θάλασσα να γαληνεύει.
Τα μπάνια, τότε, πραγματική απόλαυση.

-Τα πάλευκα κρινάκια, κατά χιλιάδες, άνθησαν πάλι στις καυτές αμμοθίνες της παραλίας μας, όπως άλλωστε και κείνο που έχω φυτέψει στη γλάστρα, εδώ και χρόνια. 

-Απογευματινή επίσκεψη, με τον Γιώργο και την Ελένη, στο Αίπυ, τον αρχαιολογικό χώρο στο ανατολικό άκρο της κορυφογραμμής του Λαπίθα, ανάμεσα στα χωριά Μάκιστος (Μπαράκου) και Πλατιάνα.
Υπολείμματα από το κυκλώπειο τείχος της ακρόπολης, διάσπαρτα κομμάτια από τα εδώλια του θεάτρου και θεμέλια μικρού οικισμού.
Η πανοραμική θέα φανταστική.
Το δροσερό απογευματινό αεράκι, εκεί ψηλά, αναζωογονητικό.

-Τα βράδια αναζήτηση δροσιάς στην πάνω μικρή πλατεία με συνοδεία ψητής τραγανιστής γουρνοπούλας.

-Τυχαίες ανταμώσεις με παλιούς συμμαθητές, ύστερα από πολλά χρόνια.
Κουβέντες όπως: «Υποπτεύομαι ποιος είσαι, αλλά δεν είμαι σίγουρος…»

-Προσκύνημα στον οικογενειακό μας τάφο και ευκαιρία για την φροντίδα του.
Ξεχορτάριασμα, άναμμα του καντηλιού και  θυμίαμα από μοσχολίβανο.
Οι πεφιλημένοι μας αναπαύονται μακάριοι, εν ειρήνη…

-Φροντίδα και για τα λιόδεντρα, στον λόφο και στον κάμπο, που ο πατέρας ανάστησε και μου τ’ άφησε κληρονομιά.

-Πολλές και οι ωοτοκίες από τις Καρέτα-Καρέτα στη ζεστή αμμουδιά.
Το πρωί βρίσκαμε τα μικροσκοπικά χνάρια των νεοσσών, κατά εκατοντάδες, με κατεύθυνση πάντα τα νερά του Ιονίου.

-Το μεγάλο γιασεμί, δίπλα στη σκάλα, σήμα κατατεθέν του πατρικού μου, πάει να ξεραθεί, από κάποια αρρώστια ή κακό μάτι.
Κάνω κάθε μέρα ευχές μπας και επιζήσει.

-Με τα ξαδέλφια, που κι αυτά πέρασαν εδώ τις διακοπές τους, βράδυ, στο δροσερό Λέπραιο (Στροβίτσι) με τα πολλά νερά του και τον αρχαίο ναό της Δήμητρας.
Σουβλάκια, κοκκινέλι και καλή διάθεση.

-Κι άλλα τραπεζώματα και επισκέψεις σε συγγενείς και φίλους.
Η φιλοξενία τους περίσσια, όπως άλλωστε και η αγάπη ανάμεσά μας.

-Και βέβαια το μεγάλο φεγγάρι του Αυγούστου.
Ολόγιωμο, ολόφωτο, μεγαλοπρεπές, απόλυτος κυρίαρχος εκείνη τη νύκτα στον ξάστερο ουρανό.

-Στο τέλος του μήνα, η πραγμάτωση ενός ονείρου μου.
Ύστερα από δύο χρόνια η νέα συγγραφική μου απόπειρα.
Έτοιμο και το δεύτερο βιβλιαράκι μου κι αυτό με μικρά βιωματικά διηγήματα.
Τίτλος του: Μικρές ιστορίες, από τις εκδόσεις Οροπέδιο.
Μικρές στο μέγεθος, ελπίζω όμως, όχι και στο ενδιαφέρον τους.

-Καλό φθινόπωρο! 



Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Κώστας Περδίκης: ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, η δεύτερη συλλογή διηγημάτων μου.


Από σήμερα στα βιβλιοπωλεία:
ΕΠΙ ΛΕΞΕΙ
ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΠΑΤΑΚΗ (Ακαδημίας)
ΝΑΥΤΙΛΟΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
LOFT BOOKS
Παραγγελίες: Εκδόσεις Οροπέδιο, 69764086 και oropediomag1@gmail.com

Σε λίγες μέρες και στο βιβλιοπωλείο Παν. Φιορέτου (Ζαχάρω).