Η παραλία μας:

 Αναμένοντας τους κολυμβητές...

Αρχαία Μεσσήνη 2013:

 

''Γράμματα από την Αμερική'':

 Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του Λάκη Παπαστάθη (1972)

(αφηγητής ο Θόδωρος Κατσαδράμης)

Κώστας Περδίκης:

 

Ο επισκέπτης μας

  

Εμφανιζότανε στην πόλη μας κάθε άνοιξη.

Τον έλεγαν Βάγγο και έφτανε από το γειτονικό μας Γιαννιτσοχώρι με το τραίνο, νωρίς το απόγευμα.

Μισομεθυσμένος, τρεκλίζοντας, ανέβαινε τον δημόσιο δρόμο του σταθμού.

Άρχιζε την επίσκεψή του λίγο πιο πάνω από  το Γυμνάσιο και έφτανε μέχρι το καφενείο του Καρδαρά, στην πάνω αγορά, κάτω από το παλιό Δημαρχείο.

Όποιο καφενείο ή καπηλειό κι αν συνάνταγε, έκανε στάση για να πιει ένα ακόμη ποτηράκι.

Ξεκίναγε να πει τραυλίζοντας μια κουβέντα, παίρνοντας τον ανάλογο στόμφο, αλλά νόημα δεν έβγαινε.

Οι θαμώνες, αραγμένοι έξω στα πεζοδρόμια των καφενείων, άλλο που δεν θέλανε.

Δεν έχαναν την ευκαιρία.

Έσπαγαν τη βαρεμάρα τους κοροϊδεύοντας και πειράζοντας αυτόν τον έρμο άνθρωπο.

Τον βλέπαμε να παραπατάει και να σωριάζεται στον δρόμο.

Να ξανασηκώνεται με τα χίλια ζόρια και να πασχίζει να σταθεί όρθιος.

Με το βρώμικο σακάκι του ριγμένο στον ώμο, να κάνει μερικά βήματα, για να πέσει και πάλι.

Έφτανε και απ’ έξω από το βαγενάδικο του μπάρμπα Νικόλα, που ήξερε ότι πούλαγε δικό του κρασί και έκανε μια στάση.

Τι να κάνει και ο μπάρμπα Νικόλας για να τον ξεφορτωθεί τον κέρναγε ένα ποτήρι.

Φεύγοντας ο Βάγγος, συνήθιζε να τον χαιρετάει με τον δικό του, ολίγον άκοσμο, τρόπο:

«Νικόλα, γράφτο στο μακρύτερο»…

Φτάνοντας μέχρι το παλιό Δημαρχείο δεν παρέ­λειπε, απαραιτήτως, να περάσει και από το γειτονικό σπίτι των Τσιρωναίων. Ως πιστός και φανατικός ψη­φοφόρος τους θεωρούσε υποχρέωσή του να τους δώσει, για άλλη μια φορά, τα διαπιστευτήριά του.

Μέχρι να πάει στην πάνω αγορά και να γυρίσει του ’παιρναν ώρες.

Όταν άρχιζε πια να σκοτεινιάζει, όπως εμφανιζόταν, έτσι και χανότανε.

Μόλις και προλάβαινε το νυχτερινό τραίνο για να γυρίσει στο χωριό και στο σπιτικό του.

Μονάχα, όμως, που ο επισκέπτης μας, φεύγοντας, άφηνε κάτι πίσω του στα παιδικά μου μάτια και στη ψυχούλα μου.

Εκείνη τη θλιβερή του εικόνα, που μόνον οίκτο αλλά και έναν αδιόρατο τρόμο μου ’φερνε…

Κώστας Περδίκης: Στη θάλασσά μας

 

Καλοκαίρι 1955:

Τα δυο αδελφάκια καθ’ οδόν για το πρώτο τους, ίσως, μπάνιο της χρονιάς.

Ποζάρουν μπροστά από τη ραποκαλύβα-καφενεδάκι των Καραίων.

Ο ευσταλής άνδρας, πίσω τους, είναι ο αείμνηστος Θανάσης Παπαδόπουλος, δωρητής του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ζαχάρως.

Ο ένστολος με το πηλίκιο, προφανώς, εκπρόσωπος κάποιας εξουσίας...

Λάκης Παπαστάθης: Μικρές ιστορίες στην Πανεπιστημίου

 

Πατήστε εδώ:Υστερόγραφο | Μικρές ιστορίες στην Πανεπιστημίου - ΕΡΤflix

 Ο Λάκης Παπαστάθης γεννήθηκε στο Βόλο το 1943. Σπούδασε στο Κέντρο Σπουδών Κινηματογράφου (1963). Το 1972 πρωτοσκηνοθετεί τη μικρού μήκους ταινία Γράμματα από την Αμερική, η οποία βραβεύεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1968-1971 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, κυρίως στην Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού. Τρία χρόνια αργότερα περνά στην τηλεόραση, όπου ως σκηνοθέτης-παραγωγός, δημιουργεί με τον Τάκη Χατζόπουλο τις σειρές Παρασκήνιο και Ιστορικό Αρχείο.

Σκηνοθέτησε τις μεγάλου μήκους ταινίες: Τον καιρό των Ελλήνων (1981), Θεόφιλος (1987), Το μόνον της ζωής του ταξείδιον (2001), Ταξίδι στη Μυτιλήνη (2010).

1968-1980
Σκηνοθέτησα 150 διαφημιστικές ταινίες.

1970-2006
Με το σκηνοθέτη Τάκη Χατζόπουλο ίδρυσα την εταιρεία CINETIC, η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα παράγοντας τηλεοπτικό πρόγραμμα και κινηματογραφικές ταινίες.

Γράμματα από την Αμερική
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1972.

1973
Θίασος Σκιών
Σκηνοθέτησα δέκα ταινίες μικρού μήκους που εντάχθηκαν στο ομότιτλο πολυθέαμα του Διονύση Σαββόπουλου.

1974
Μια ζωή Γκόλφω
Σκηνοθέτησα οκτώ ταινίες μικρού μήκους για την ομότιτλη παράσταση του Ελευθέρου Θεάτρου.

1974
Χαίρω πολύ Σαββόπουλος
Ωριαίο ντοκιμαντέρ για τον Διονύση Σαββόπουλο.

1975-1976
Ιστορικό αρχείο
Τηλεοπτική σειρά 24 επεισοδίων ημίωρης διάρκειας για την ΕΡΤ, εκ των οποίων σκηνοθέτησα τα εννέα.

1976
Το τραμ το τελευταίο
Σκηνοθέτησα οκτώ ταινίες μικρού μήκους για την ομότιτλη παράσταση του Ελευθέρου Θεάτρου.

1976-2006
Παρασκήνιο
Τηλεοπτική σειρά ωριαίων επεισοδίων για την ΕΤ-1, ΝΕΤ, παραγωγή CINETIC.

1981
Τον καιρό των Ελλήνων
Πρώτη ταινία μεγάλου μήκους (Βραβείο Σκηνοθεσίας και Σεναρίου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).

1987
Θεόφιλος
Δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου.

1990-1997
Αναζητώντας τη Χαμένη Εικόνα
Σειρά σαράντα δύο επεισοδίων για την ΕΤ-2, που στηρίζονται αποκλειστικά σε κινηματογραφικά ντοκουμέντα.

1991
Εικόνες από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Ωριαία επετειακή εκπομπή για την ΕΤ-1 που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

1997
Μπαρουτόμυλοι της Δημητσάνας
Ντοκιμαντέρ 20 λεπτών, για λογαριασμό του Πολιτιστικού Ιδρύματος της ΕΤΒΑ. (Βραβείο στη Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας Μεσογειακού Χώρου “ΑΓΩΝ”, 1998 / Συμμετοχή στη Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικού Σινεμά του Ροβερέτο, Ιταλία, 1999).

1998
Η Αναβίωση του Αρχαίου Δράματος
Έξι ωριαία ντοκιμαντέρ για τη ΝΕΤ.

Ο Ποταμός Λούσιος
Ωριαίο ντοκιμαντέρ για λογαριασμό του Πολιτιστικού και Τεχνολογικού Ιδρύματος της ΕΤΒΑ.

Σταθμοί στην Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου
Ωριαίο ντοκιμαντέρ για την ΝΕΤ.

Πρώτη του 2000
Video clip για το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, από το δίσκο “Ο Χρονοποιός”.

1999
Το μόνον της ζωής του ταξείδιον
Τρίτη ταινία μεγάλου μήκους. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και άλλα επτά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.Τρία Διεθνή Βραβεία και επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Τορόντο.

2002
Η νυχτερίδα πέταξε
συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις Νεφέλη.

2005
Η Ήσυχη και άλλα διηγήματα
Εκδόσεις Νεφέλη

2006
Όταν ο Δαμιανός γύριζε την Ευδοκία
Εκδόσεις Πατάκη

2011
Το καλοκαίρι θα παίξει την Κλυταιμνήστρα
Εκδόσεις Πόλις

2014
Ο δάσκαλος αγαπούσε το βωβό σινεμά
Εκδόσεις Πόλις

Λουδοβίκος των Ανωγείων (Γ. Δραμουντάνης 1951):

 Μοιρολόγια της Μεσογείου για το θρήνο και τη λύτρωση

''Ένα κεράκι αφτούμενο...''

Ο Γεώργιος Δραμουντάνης (Ανώγεια Ρεθύμνου, 28 Ιανουαρίου 1951), γνωστός κυρίως με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Λουδοβίκος των Ανωγείων, είναι Έλληνας συνθέτης και τραγουδιστής.

Γεννήθηκε στα Ανώγεια Ρεθύμνου στην Κρήτη το 1951. Ο πατέρας του ονομάζεται Βασίλειος Δραμουντάνης και η μητέρα του Λουλουδιά. Έχει άλλα πέντε αδέρφια, το Νίκο, το Μανώλη, το Γιάννη, τη Μαίρη και το Δημήτρη. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ, αλλά δεν αποφοίτησε. Το 1979 γνωρίστηκε με το Μάνο Χατζιδάκι ο οποίος είχε έρθει στα Ανώγεια με το ΤΡΙΤΟ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ για τις μουσικές γιορτές που γίνονται εκεί κάθε χρόνο και ο οποίος τον ανέδειξε.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση των Υακινθείων, ως Πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι των Υακινθείων εκδηλώσεων. Βλέμμα στους πολιτισμούς του Ιερού βουνού της Ίδης»^[1]. Τα Υακίνθεια είναι τα πολιτιστικά δρώμενα που γίνονται κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του Ιουλίου στα Ανώγεια.

Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων είναι επίσης ζωγράφος, έχοντας παρουσιάσει έργα του σε προσωπικές εκθέσεις στην Αθήνα και την Κρήτη^[2][3].

Έχει λάβει θετικές κριτικές για το ιδιαίτερο ύφος της τραγουδοποιΐας του^[4].

Ελένη Μπράτσου:

 ECHOS

                                 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές σε νεαρή ηλικία, στη σχολή πιάνου του Ωδείου Αθηνών (τάξη Λένιας Ερωδιάδου). Σπούδασε Μουσικολογία (BA Hons Music, Anglia University, Cambridge) και ειδικεύτηκε στην Εθνομουσικολογία (MA Ethnomusicology, City University, London). Εκπόνησε διπλωματική εργασία με θέμα τη μουσική των Ελλήνων στα αστικά κέντρα της Μικράς Ασίας (ιστορική και αρχειακή μελέτη). Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών της σπουδών παρακολούθησε για δυο συναπτά έτη μαθήματα κλασσικού Περσικού τραγουδιού.

ĒCHOS είναι η πρώτη δισκογραφική δουλειά της Ελένης Μπράτσου. Καλλιτέχνης με διττή ταυτότητα, τραγουδίστρια ειδικευμένη στην παλαιά μουσική και παράλληλα εθνομουσικολόγος με μακρόχρονη εμπειρία και έρευνα στο πεδίο των μουσικών παραδόσεων της Μεσογείου, η Ελένη Μπράτσου έχει αναπτύξει το προσωπικό της φωνητικό ιδίωμα ερμηνεύοντας με συνέπεια και ευαισθησία τη μουσική που επιλέγει.

Στο δίσκο αυτό παρουσιάζεται μια ανθολογία τραγουδιών που έρχονται από το βάθος του χρόνου, διαγράφοντας έναν περίπλου όπου συναντώνται οι πολιτισμοί της Ελλάδας, της Κύπρου, της Καστίλλης, της Εβραϊκής Ισπανίας, της Προβηγκίας και της Αρμενίας. Το ρεπερτόριο αποτίει φόρο τιμής στον επώνυμο και ανώνυμο βάρδο μέσα από Παραλογές, Σεφαραδίτικες και Αρμένικες Ρομάντζες, Ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια και λόγια και κοσμική μουσική του μεσαίωνα.

Ο τίτλος ĒCHOS παραπέμπει στην αισθητηριακή έννοια αλλά και στην έννοια του πρώτου, αρχαϊκού ήχου καθώς και στην ονομασία της μεσαιωνικής μουσικής κλίμακας.
Η μουσική και ερμηνευτική προσέγγιση από την Ελένη Μπράτσου και τους εξαιρετικούς μουσικούς που την πλαισιώνουν αναδεικνύει μια κοινή μουσική γλώσσα των φαινομενικά διαφορετικών τραγουδιών που έχουν επιλεγεί: Τραγούδια που αντιμετωπίζονται ως αφηγήματα που διαδέχονται και συμπληρώνουν το ένα το άλλο, δημιουργώντας ένα αισθητικό αποτέλεσμα διαυγές και ονειρικό, άλλοτε εύθραυστο και άλλοτε διαπεραστικό, που σκιαγραφεί μια ποιητική της καθολικότητας του έρωτα.