Κώστας Περδίκης:

Με τον τρόπο του χαϊκού

Τα κρινάκια σου

Ανθίσανε και φέτος

Όμως, μας λείπεις...

Κώστας Περδίκης:

 

Οι μικρές  μας ,τότε, αξέχαστες γευστικές απολαύσεις…

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Σαλίγκια (σαλιγκάρια) , μικρά, βρασμένα με αλάτι και  ρίγανη , μετρημένα με το κρασοπότηρο.

Αγριοαγκιναροκέφαλα, μικρά, βρασμένα με αλάτι και  ρίγανη.

Φιστίκι αράπικο  και  μύγδαλα, καβουρδισμένα με αλάτι, μέσα σε χωνάκια από εφημερίδα. 

Τα παραπάνω, όπως άλλωστε και τα μανουσάκια, τα εμπορεύονταν κατ΄ αποκλειστικότητα μερικά μικρά φτωχόπαιδα, που έμεναν κοντά στη λίμνα και τα έφερναν στην αγορά μέσα σε κανίστρες.

Ο Χρήστος  ο Καρτινός πούλαγε στο σχολείο, στα διαλλείματα, σάμαλι και γρι-γρι και από την Άνοιξη και μετά, με το αυτοσχέδιο ποδήλατό του,  παγωτό κρέμα, φτιαγμένο από τον ίδιο και σερβιρισμένο σε χωνάκι.

Τα πρώτα παγωτά ΕΒΓΑ  φτάνανε στην πόλη μας  με ένα μεγάλο φορτηγό-ψυγείο, που  στάθμευε στην πάνω αγορά, κάτω από το παλιό Δημαρχείο.

Τρέχαμε. εκεί, με λαχτάρα, κρατώντας σφιχτά το αντίτιμο στη φούχτα μας να τα αγοράσουμε.

Το  ξυλάκι κρέμα-σοκολάτα έκανε 1,50 δρχ. το ένα και  ήταν μέσα σε χάρτινο σακουλάκι, που το φυσούσαμε με το στόμα μας για να ξεκολλήσει.

Ο γερο-Πετράκος πούλαγε σουβλάκια, γυρίζοντας με ένα αξιοπερίεργο μικρό τροχόσπιτο, που η τσίκνα από το φουγάρο του μας έσπαγε τη μύτη.

Ο Δημητράκης ο Τάγαρης , όπως και ο Τάκης ο Μαστορόπουλος   έψηναν  και πούλαγαν καλαμπόκια (κούκλες) έξω από το θερινό σινεμά ΟΛΥΜΠΙΑ.

Ο πρώτος, που άρχισε να ψήνει και να πουλάει καλαμπόκια, ήταν ο μπαρμπα-Κώστας, ο κουτσός μπαλωματής, έξω από το μπακάλικο του Μήτσου του Κόντου.

Φόρτωνε την πραμάτεια του και τις πατερίτσες του σε ένα συμπαθητικό γαϊδουράκι, που τον περίμενε υπάκουα να ανέβει κι ο ίδιος για να ξεκινήσει.

Κάστανα ψημένα δεν υπήρχαν, τη φιγούρα εκείνου του καστανά, να ψήνει κάστανα στη φουφού, τη ξέραμε μόνο από τη γνωστή ζωγραφιά του αναγνωστικού μας.

Μερικές φορές, ένας ξένος πούλαγε στα διαλλείματα βρασμένα κάστανα, από ένα σακί.

Την άνοιξη ερχόταν και  ένα γεροντάκι , ο πατέρας του πιο πάνω Τάκη, που πούλαγε κουκουνάρι, ξεσπινισμένο και καφουρδισμένο, μέσα σε μικρά χάρτινα σακουλάκια,  μαζεμένο από τις κουκουναριές του δάσους της Στροφυλιάς.

Στραγάλια και πασατέμπος από το μικρό ψιλικατζίδικο του μπάρμπα-Ρήγα του Γρηγορόπουλου. 

Μας τα μέτραγε με ένα κρασοπότηρο και μας τα 'ριχνε στις τσέπες μας. 

Σοκολάτες, ΙΟΝ, Παυλίδη και ΜΕΛΟ, αλλά και καραμέλες, ροζ του φιλιού, πράσινες μέντας και τυλιχτές  γάλακτος, από τα τρία περίπτερα, του μπαρμπα-Φώτη του Διονυσόπουλου (Πατσέτα) στην πάνω αγορά, του μπαρπα-Γιάννη του Περδίκη (Μπελέκα) και του μπάρμπα- Γιάννη του Μπαμπή στην κάτω.

Με ένα πενηνταράκι παίρναμε πέντε καραμέλες.

Στα καφενεία, για μας τα παιδιά ευτυχώς που υπήρχαν το ''υποβρύχιο'' και τα γλυκά κουταλιού.

Καμια φορά, αν τα οικονομικά μας το επέτρεπαν, τρώγαμε και κανένα από τα υπέροχα  γαλακτομπούρεκα, στο ένα και μοναδικό ζαχαροπλαστείο μας, του μπαρμπα-Γιώργη του Ζαφειρόπουλου.

Τέλος να μη ξεχάσουμε και τα θαυμάσια γλυκά των μανάδων μας, κουραμπιέδες, μπακλαβά, γαλόπιτες, αμυγδαλωτά, αλλά και τις λαλαγγίδες με το πετιμέζι.

Οι τυρόπιτες, τα τοστ, τα κρουασάν, κ.ά. ήταν άγνωστα, τότε, είδη για μας… 

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ τον συμπολίτη μου Βασίλη Στολάκη, για τη συνδρομή του στην σύνταξη του παρόντος κειμένου.

Κώστας Περδίκης:

Θεόδωρος Πάγκαλος (1938-2023)

 Για τον Θεόδωρο Πάγκαλο, που ''αναχώρησε'' πρόσφατα, γράφτηκαν πολλά κείμενα, 

με αναφορά στην προσωπικότητά του και εν γένει στον βίο και την πολιτεία του.

Το παρόν μικρό σημείωμά του, που είχε την ευγένεια να μου στείλει μαζί με το βιβλίο του,

το αφιερώνω στη μνήμη του...