Κώστας Περδίκης:

Ευχαριστώ από καρδιάς όλες και όλους που παραβρέθηκαν

στην χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου μου  ματιές, διηγήματα και εικόνες

Ο σύντομος χαιρετισμός μου

Φίλες και φίλοι καλησπέρα.

Το τρίτο κατά σειρά βιβλίο μου, που εδώ, απόψε, γίνεται η παρουσίασή του, το έχω αφιερώσει στους αναγνώστες μου.

Αυτό το έκανα, γιατί θεωρώ μεγάλη μου τιμή το ότι κάποιος γνωστός ή πολύ περισσότερο άγνωστός μου θα αφιερώσει λίγο από τον χρόνο του για να διαβάσει τα μικρά μου αυτά κεί­μενα.

Αν μάλιστα συμβεί να τα βρει ενδιαφέροντα και να του χαρίσουν μια μικρή έστω συ­γκίνηση ή ευχαρίστηση, τότε είναι που η ικανοποίηση και η ανταμοιβή μου θα είναι  ανυπολόγιστη.

Βλέπετε, όταν αποφασίζεις να γράψεις και να δημοσιοποιήσεις τις σκέψεις σου, δεν το κάνεις μόνο για τον εαυτό σου. Στην πίσω πλευρά του μυαλού σου έχεις πάντα τους εν δυνάμει αναγνώστες σου. Σ’ αυτούς απευθύνεσαι, με  την κρυφή ελπίδα να εισπράξεις την αποδοχή και τη συμπάθειά τους.

Σας ευχαριστώ λοιπόν από καρδιάς, που για άλλη μια φορά με τιμάτε με την εδώ πα­ρουσία σας, δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμησή σας προς το πρόσωπό μου.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Θόδωρο Παπαηλιού, που ανέλαβε να εκδώσει το παρόν βιβλίο μου. Η προθυμία, η υπομονή και το χαμόγελό του είχαν αυτό το καλαίσθητο, νομίζω, αποτέλεσμα. 

Με τις "ματιές", τη νέα συλλογή διηγημάτων μου, ολοκληρώνεται η τριλογία μου, που άρχισε με τη "Σινική μελάνη" το 2014 και συνεχίστηκε με τις "Μικρές Ιστο­ρίες" το 2016.

Οι "ματιές" αποτελούνται από δεκαπέντε διηγήματα και δεκαπέντε εικόνες.

Όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο, τα δεκαπέντε διηγήματα είναι ιστορίες για ανθρώπους αγαπημένους που "έφυγαν", για θεάματα μαγικά και άθλους ηράκλειους, για δουλειές και συνήθειες ξεχασμένες, για μυρωδιές και γεύσεις υπέροχες, για απα­τεωνιές και σκανταλιές παιδικές, για κόπους και βάσανα.

Οι δεκαπέντε εικόνες, που παρεμβάλλονται  μεταξύ των διηγημάτων, είναι φωτογραφίες παλιές, από το προσωπικό μου αρχείο, που συνο­δεύονται από ένα μικρό μου σχόλιο για την εποχή, τα πρόσωπα και τα συναισθήματα.

Ζήτησα από δύο ανθρώπους, που έχουν μεγάλη ηλικιακή διαφορά, να πουν λίγα λό­για για το βιβλίο μου στην αποψινή μας συνάντηση.

Ο ένας είναι ο Δημήτρης Κουκουλάς, που τον πρωτογνώρισα μέσω του διαδικτύου,  από το navarino(s), το ενδιαφέρον ιστολόγιο (blog) που διατηρεί. Αργότερα, όταν διάβασα τα υπέροχα βιβλία του τον γνώρισα καλύτερα. Έχουμε οι δυο μας πολλά κοινά, ίδια περίπου ηλικία, ρίζες και βιώματα από την Ελληνική επαρχία, αγάπη για τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.

Ο άλλος είναι ο Γιώργος Δρόσος, ένας νέος άνθρωπος, που τον προσέγγισα μέσω των βιβλίων του, δύο ενδιαφέροντα μυθιστορήματα, τα οποία μου σύστησε ο Γιάννης, ο μεγάλος μου γιος. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και αρθρογράφος. 

Έχει νομίζω ενδιαφέρον να δούμε πώς ο καθένας τους, από την δική του πλευρά, βλέπει το βιβλίο μου και πώς ˝εισπράττει˝ τα όσα εμπεριέχονται σ’ αυτό.

Θέλω κι από δω λοιπόν να τους εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την προθυμία τους να ανταποκρι­θούν στο αίτημά μου.

Τέλος, για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλους και έναν, έναν προσωπικά.      

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ:

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΡΟΚΟΣ (1941-1998):

Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1941 στον Πλάτανο Σάμου. Έδειξε από μικρή ηλικία την κλίση του στη ζωγραφική αλλά μετά από παρότρυνση της οικογένειας στράφηκε προς την αρχιτεκτονική. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου από την οποία αποφοίτησε το 1967. Καθηγητές του στη σχολή ήταν ανάμεσα σε άλλους ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος και ο Κώστας Μπίρης. Παράλληλα με τις σπουδές του, στο διάστημα 1964 – 69, εργάστηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο του καθηγητή του Γιάννη Λιάπη και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας του έμεινε για ένα χρόνο στο Παρίσι όπου γνωρίστηκε και υπήρξε μαθητής του Γιάννη Τσαρούχη στη ζωγραφική. Η μαθητεία πλάι στον Τσαρούχη επηρέασε σημαντικά τον Κρόκο.

Το 1976 απέκτησε το δικό του εργαστήριο και άρχισε να συμμετέχει με επιτυχία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και να αναλαμβάνει ιδιωτικά έργα σε συνεργασία με άλλους αρχιτέκτονες. Το 1977 απέσπασε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό για το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, ενώ το 1990 η πρότασή του στον διεθνή διαγωνισμό για το Μουσείο της Ακρόπολης βραβεύτηκε με έπαινο.

Το 1990 συμμετείχε στην 3η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Δημοσίων Κτιρίων του Παρισιού, το 1991 συμμετείχε στην 5η Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας και το 1996 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στην 6η Διεθνή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας.

Ήταν παντρεμένος με την Λέτη Αρβανίτη και είχε τρία παιδιά,τον Νικόλα, τον Διονύση και την Ανίτα. Απεβίωσε στις 12 Ιουνίου του 1998 μετά από ασθένεια, σε ηλικία μόλις 57 ετών.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΚΑΪΑΦΑΣ 2019:

Το μοναδικό φυσικό κάλος!!!

και η θλιβερή κατάσταση των κτιρίων...

Νίκος Κρητικός:

Από τη συλλογή ''Ημερολόγια αφωνίας'' (προδημοσίευση)

Μνήμες super 8

Πλάνο της γιαγιάς

Φλου

Επιθυμία

Πλάνο στο σκαλοπάτι της αυλής

Κοντινό μπλονζέ

Στασίδι οξυγόνωσης

Πλάνο του παππού

Αμερικέν

Φοράει την στολή του κόκκινου στρατού

Πλάνο στο παράθυρο με τις γρίλιες

Πολύ κοντινό. Νυχτερινό

Νεκρική πομπή

Πλάνο του μπαμπά

Γενικό

Ανεκπλήρωτη σχέση

Πλάνο στην πόλη

Πολύ γενικό. Κοντρ μπλονζέ. Ημερήσιο

Έκσταση

Ξελόγιασμα
Το ολόγιομο φεγγάρι αχνοφαίνεται στις πρωινές σιωπές.
Ο ήλιος λατρευτικά ζυγώνει τα δρακόσπιτα.
Το θρόισμα των δέντρων ερωτολογεί με το ποτάμι
και ο κότσυφας ξελογιάζει τις σκέψεις μου

Jameson 4

Ένα μπράβο, το αναζήτησα

βουβός το απομεσήμερο

Ένα μπράβο, μου έλειψε

στο γιορτινό τραπέζι

Ένα μπράβο, το μυθοποίησα

Σου χρωστάω

τα πάντα και τίποτα

Διαδρομές

Απόνερα,

στων κοριτσιών τα χείλη

Και ο παφλασμός,

κορμιά σημαδεμένα

Γονάτισε ο ορίζοντας,

η νύχτα τον κατάπιε.

Μαζί θα ξενυχτήσουμε,

για να ζηλέψει η μέρα

Τα δάκτυλά μου αλμυρά,

χαϊδεύουν την πληγή σου

Δίχως χρώματα

Μια ζεστή κούπα καφέ, το πρώτο τσιγάρο

Συντροφεύουν το πρωινό ταξίδι

Λέξεις μόνες τους αναμένουν το ταίρι τους

Η προσμονή της λευκής σελίδας,

αθροίζει τις χαμένες λέξεις

Παιδί

Όνειρα

Φόβος

Δεύτερος καφές, γεμάτο το τασάκι

Οι λέξεις συνωστίζονται

Ποια πρώτη

Ποια δεύτερή

Ανακωχή

Γυρνάω γύρω από την ουρά μου

Η γεύση από το κουκούτσι αμυδρή

Το δέντρο περιμένει

Άπλωσε το χέρι

Καστοριά

Αυτή την πόλη, την αγάπησα

Δεν είναι ίδια χωρίς εσάς

Από τι ανάσες σας ξεδίψασα,

στα δέντρα και στην λίμνη

Στον ήλιο του μεσημεριού,

απόσταγμά κυλούσε στα μάτια σας

Η μηλιά άνθησε πάλι

Στα δάκτυλά σας, η άνοιξη της σιωπής μου

Αμέτοχοι στα βλέμματα των αρεστών

Αδιάφοροι στα παχύσαρκα όνειρα των πολλών

Αγάπησα την πόλη σας

Τα ίχνη σας ψηλάφισμα της αθωότητας

Στον ʺ ανώνυμο ʺ βαρκάρη

Παιδικές σκόρπιες μνήμες, στα ημερολόγια του χτες.

Ακούς τις σκέψεις μου, ψάχνεις το βλέμμα μου.

Λέξεις ανορθόγραφες συμπληρώνουν το πάζλ.

Οι σιωπές, μεγεθύνουν τις εικόνες.

Χέρια που ο χρόνος τα σημάδεψε, στο φως της νύχτας.

Προσπαθώ να κοιτάξω τον ουρανό με το δικό σου βλέμμα.

Κλείνω τα μάτια, κοιτάζω τον ήλιο

και ένα χαμόγελο λικνίζει τα βλέφαρά μου.

Ανοίγω τα μάτια, μια ξεθωριασμένη σημαία

κυματίζει στο βοριά του σήμερα.

Το βλέμμα σου ξεκλειδώνει το επόμενο βήμα μου.

Οι μελαγχολικές σιωπές ψάχνουν την γωνία,

των παιδικών σου χρόνων.

Το κρυφοκοίταγμα πίσω από τις έννοιες, φαντάζει λυτρωτικό

Δυο λέξεις σου και ανάσα.

Πνευματικός εμετός.

Μια φράση σου και ελπίδα.

Φτιάξε το πάζλ απˈ την αρχή.

Ματαιοδοξία
Στο πάνω ράφι των επιθυμιών σας έψαξα
Αχόρταγες φιλοδοξίες,
στην σκιά του σήμερα
Ατελεύτητη συγκομιδή ονείρων,
στην εκπόρνευση του αύριο

Αποφοίτησε από το Παν-Σοβιετικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Μόσχας (V.G.I.K.) στο Τμήμα Σκηνοθεσίας (1993). Παράλληλα συμμετείχε σε ένα διετές θεατρικό εργαστήρι βασισμένο στη μέθοδο Γκροτόφσκι. Από το 1995 έως το 2006 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτης σε κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους και τηλεοπτικές σειρές, ενώ, παράλληλα, σκηνοθετούσε ταινίες ντοκιμαντέρ. Από το 2006 έως σήμερα έχει σκηνοθετήσει δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως: «Εργαζόμενη Γυναίκα», «Ιστορίες του Αστυνόμου Μπέκα», «Οι Βασιλιάδες», «Ένα μήλο την ημέρα» κ.α., τις μικρού μήκους ταινίες: «Πες μου Χρόνια Πολλά», «Πυγολαμπίδες», «Προσπάθησε να είναι σύντομος» και ντοκιμαντέρ από τις σειρές: «Αμήχανη Βιομηχανία», «Κιβωτός.gr», «Οι Τόποι των Μύθων» «Μητριά Πατρίδα» κ.α.

Η κόρη Φρασίκλεια (550-540 π.Χ.:

Θαυμάζοντας την απαράμιλλη τέχνη ενός από τα ωραιότερα αγάλματα της αρχαιότητας 

έργο του γλύπτη Αριστίωνα

Πηγή: Lifo