Κώστας Περδίκης:

Ευχαριστώ από καρδιάς όλες και όλους που παραβρέθηκαν

στην χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου μου  ματιές, διηγήματα και εικόνες

Ο σύντομος χαιρετισμός μου

Φίλες και φίλοι καλησπέρα.

Το τρίτο κατά σειρά βιβλίο μου, που εδώ, απόψε, γίνεται η παρουσίασή του, το έχω αφιερώσει στους αναγνώστες μου.

Αυτό το έκανα, γιατί θεωρώ μεγάλη μου τιμή το ότι κάποιος γνωστός ή πολύ περισσότερο άγνωστός μου θα αφιερώσει λίγο από τον χρόνο του για να διαβάσει τα μικρά μου αυτά κεί­μενα.

Αν μάλιστα συμβεί να τα βρει ενδιαφέροντα και να του χαρίσουν μια μικρή έστω συ­γκίνηση ή ευχαρίστηση, τότε είναι που η ικανοποίηση και η ανταμοιβή μου θα είναι  ανυπολόγιστη.

Βλέπετε, όταν αποφασίζεις να γράψεις και να δημοσιοποιήσεις τις σκέψεις σου, δεν το κάνεις μόνο για τον εαυτό σου. Στην πίσω πλευρά του μυαλού σου έχεις πάντα τους εν δυνάμει αναγνώστες σου. Σ’ αυτούς απευθύνεσαι, με  την κρυφή ελπίδα να εισπράξεις την αποδοχή και τη συμπάθειά τους.

Σας ευχαριστώ λοιπόν από καρδιάς, που για άλλη μια φορά με τιμάτε με την εδώ πα­ρουσία σας, δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμησή σας προς το πρόσωπό μου.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον Θόδωρο Παπαηλιού, που ανέλαβε να εκδώσει το παρόν βιβλίο μου. Η προθυμία, η υπομονή και το χαμόγελό του είχαν αυτό το καλαίσθητο, νομίζω, αποτέλεσμα. 

Με τις "ματιές", τη νέα συλλογή διηγημάτων μου, ολοκληρώνεται η τριλογία μου, που άρχισε με τη "Σινική μελάνη" το 2014 και συνεχίστηκε με τις "Μικρές Ιστο­ρίες" το 2016.

Οι "ματιές" αποτελούνται από δεκαπέντε διηγήματα και δεκαπέντε εικόνες.

Όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο, τα δεκαπέντε διηγήματα είναι ιστορίες για ανθρώπους αγαπημένους που "έφυγαν", για θεάματα μαγικά και άθλους ηράκλειους, για δουλειές και συνήθειες ξεχασμένες, για μυρωδιές και γεύσεις υπέροχες, για απα­τεωνιές και σκανταλιές παιδικές, για κόπους και βάσανα.

Οι δεκαπέντε εικόνες, που παρεμβάλλονται  μεταξύ των διηγημάτων, είναι φωτογραφίες παλιές, από το προσωπικό μου αρχείο, που συνο­δεύονται από ένα μικρό μου σχόλιο για την εποχή, τα πρόσωπα και τα συναισθήματα.

Ζήτησα από δύο ανθρώπους, που έχουν μεγάλη ηλικιακή διαφορά, να πουν λίγα λό­για για το βιβλίο μου στην αποψινή μας συνάντηση.

Ο ένας είναι ο Δημήτρης Κουκουλάς, που τον πρωτογνώρισα μέσω του διαδικτύου,  από το navarino(s), το ενδιαφέρον ιστολόγιο (blog) που διατηρεί. Αργότερα, όταν διάβασα τα υπέροχα βιβλία του τον γνώρισα καλύτερα. Έχουμε οι δυο μας πολλά κοινά, ίδια περίπου ηλικία, ρίζες και βιώματα από την Ελληνική επαρχία, αγάπη για τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.

Ο άλλος είναι ο Γιώργος Δρόσος, ένας νέος άνθρωπος, που τον προσέγγισα μέσω των βιβλίων του, δύο ενδιαφέροντα μυθιστορήματα, τα οποία μου σύστησε ο Γιάννης, ο μεγάλος μου γιος. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και αρθρογράφος. 

Έχει νομίζω ενδιαφέρον να δούμε πώς ο καθένας τους, από την δική του πλευρά, βλέπει το βιβλίο μου και πώς ˝εισπράττει˝ τα όσα εμπεριέχονται σ’ αυτό.

Θέλω κι από δω λοιπόν να τους εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την προθυμία τους να ανταποκρι­θούν στο αίτημά μου.

Τέλος, για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλους και έναν, έναν προσωπικά.