(Για τα φανταράκια του τότε, του τώρα και του αύριο).
χακί θύμησες
χακί θύμησες
Μέσα Φθινοπώρου 1972.
Νεοσύλλεκτοι στο 6ο
σύνταγμα πεζικού, στην Κόρινθο.
Χούντα ακόμη…
Απαραίτητη, η τακτική Εθνική
Ηθική Διαπαιδαγώγησή μας, η ΕΗΔ…
Λίγο αργότερα, διαταγή από το
Αρχηγείο να γράψουμε, όλοι μας, έκθεση με θέμα την "Εθνοσωτήριο
Επανάσταση".
Προθεσμία παράδοσης της έκθεσης "μέχρι
τα τέλια του μηνός", σύμφωνα με τα λόγια του ανεκδιήγητου λοχία μας.
Καθημερινό ξεθέωμα από την πορεία
στα Εξαμίλια , τις ασκήσεις και τα καψόνια.
Λίγο πριν το μεσημεριανό γεύμα
έφτανε, επί τέλους, η ευλογημένη ώρα της χαλάρωσης.
Απ’ άκρη σ’ άκρη στο στρατόπεδο,
από τα μεγάφωνα στη διαπασών, ο Γιάννης Πουλόπουλος, αστέρας της εποχής, να
άδει με πόνο:
"πάμε για ύπνο
Κατερίνα, πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή, να
δούμε όνειρα από κείνα, που τελειώνουν το πρωί".
Για μας, τότε, το πιο γλυκό
βάλσαμο.
Πως και πως περιμέναμε να πάμε
για ύπνο, έστω και χωρίς Κατερίνες, για να δούμε τα δικά μας όνειρα.
Ότι τα βάσανά μας θα τελειώσουν
κάποτε και οι καλύτερες μέρες δεν θ’ αργήσουν να ’ρθουν…
Μεσημεριανό γεύμα
Μπράβο Κώστα! Περιεκτικό και μεστό γεμάτο νοσταλγία. Ιδίως για μένα που πολύ κοντινά με τα δικά σου βιώματα. Αφού παρουσιάστηκα στο ίδιο στρατόπεδο ανήμερα Πρωτομαγιά του 1971 -παλιοσειρά! Μόνο που στη μουσική ο δικός μας DJ παραδόξως και απιθάνως για την κατάσταση, έπαιζε αδιαλείπτως Αμάλια Ροντρίγκεζ !!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή