Γιώργος Σκαπαρδώνης: Πάνος Θεοδωρίδης

 

Σκάστε πουλιά, ο Πάνος μας κοιμάται 

Ο Πάνος Θεοδωρίδης –για να καταλάβουμε– ενόσω ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκη 1997», είχε γράψει ένα εξαιρετικό, ολοσέλιδο ποίημα με το οποίο σατίριζε ανελέητα τον εαυτό του και το μοίραζε όρθιος, ο ίδιος, σε κίτρινο φέιγ-βολάν, μπροστά στον «Ιανό», στην πλατεία Αριστοτέλους. Υπήρξε ένα από τα πιο λαμπρά και πιο παιγνιώδη πνεύματα των τελευταίων δεκαετιών – μια πραγματική ιδιοφυΐα. Εξοχος πεζογράφος και ποιητής, με σπουδές αρχιτεκτονικής και βυζαντινής βιομηχανικής στο Γιορκ στην Αγγλία, σεναριογράφος («Δοξόμπους»), θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, ντοκιμαντερίστας, αρθρογράφος, στιχουργός (στίχους του μελοποίησε ο Γιάννης Μαρκόπουλος) ειδικός σχεδόν στα πάντα –όταν έμενε ένα διάστημα στην Αγροσυκιά Πέλλας, πήγαιναν οι αγρότες σπίτι του να τον συμβουλευτούν τι τρακτέρ να αγοράσουν. Με καταγωγή από τα Γιαννιτσά, υπήρξε πλάνητας, έζησε στο εξωτερικό και κυρίως στη Θεσσαλονίκη, μετά στην Αγροσυκιά, στην Κέρκυρα, στη Θάσο, στην Βουλγαρία, στην Αθήνα, οπουδήποτε. Ηταν αμφιδέξιος – έγραφε και με τα δυο χέρια. Θυμάμαι, πριν τον γνωρίσω από κοντά, παρακολουθούσα με πάθος στο ραδιόφωνο της Μακεδονίας το «Ηχομυθιστόρημα του καπετάν Αγρα» που μετέδιδε θεατροποιημένο κάθε Κυριακή πρωί, σε σκηνοθεσία της τότε γυναίκας του Δέσποινας Πανταζή και μουσική Κώστα Βόμβολου. Εκπληκτικό – κυκλοφόρησε  ως μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Κέδρος. Μετά έγραψε το «Θεόπαιδο», το «Τι απέγινε αυτός ο Χαμαιδράκων» και άλλα – άσε τα ποιήματα: «Σκάστε πουλιά, η αγάπη μου κοιμάται». Και τα σχεδόν καθημερινά αριστουργηματικά σχόλια, ποιήματα, παίγνια, ιστορίες, που εκσφενδόνιζε καθημερινά από την ιστοσελίδα του ως «Πετεφρής», τα τελευταία χρόνια. Μεγάλος μαέστρος της γλώσσας, απαράμιλλος, στην ιστορικότητα και στα ιδιώματά της, γεωγράφος, «Γη της Μακεδονίας», ερευνητής, σύμβουλος στην ΕΡΤ3, ειδικός σε παιχνίδια στρατηγικής, γνώστης όσο ελάχιστοι της Μακεδονικής γης, της Κωνσταντινούπολης και της Αγια-Σοφιάς –ένα τερατώδες μυαλό ανεξάντλητης έμπνευσης. Και ασύγκριτος χορευτής του ροκ-εν-ρολ, παρά τα κιλά του. Κάναμε στενή παρέα δυο τρία χρόνια με το Πάνο –είχαμε τότε μεγάλο πάθος για το Βυζάντιο και για τον Αλή Πασά. Θυμάμαι, μια χρονιά, κατατριβόμασταν μόνο με τον Αλή και γράψαμε από κοινού ένα σατιρικό θεατρικό «Αλή, Αλή, Πασά Τεπενενλή», που επρόκειτο να ανέβει στο ΚΘΒΕ, επί Μαρωνίτη, αλλά για θολούς λόγους ατύχησε. Τα τελευταία χρόνια, και προς τιμήν του, τον βοηθούσε με κάθε τρόπο ο Μανόλης Σαββίδης του «Ερμή» και του «Ιστού» – μέχρι το τέλος. Ισως ο Σαββίδης να είναι από τους λίγους εν Ελλάδι που κατάλαβαν το πνευματικό μέγεθος του Πάνου Θεοδωρίδη. Για μας, τους φίλους του στη Θεσσαλονίκη, είναι πραγματικά σπαρακτικό και σχεδόν απαράδεκτο, απίστευτο, το ότι ο Πάνος έφυγε την Πέμπτη 13 προς 14 Φεβρουαρίου, στις 2.30 το πρωί. Τουλάχιστον κάποιος να διασώσει το τεράστιο, διάσπαρτο αρχείο του.  

* Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης είναι συγγραφέας Πηγή: Protagon.gr