Η λίμνη της Αγουλινίτσας:

 Το κυνήγι της Μπάλτζας ή Μπάλιζας ή Φαλαρίδας

   

Το κυνήγι της μπάλιζας ή φαλαρίδας το οποίο γινότανε στο μεγάλο κανάλι της Αγουλινίτσας τον μήνα Νοέμβριο του κάθε έτους και συγκέντρωνε κυνηγούς από πολλά μέρη, ήταν ξακουστό σε όλη τη Ελλάδα.

Το κυνήγι της μπάλιζας τότε διέπετο από άγραφους νόμους και κανόνες, που τηρούνταν σχολαστικά. Αίφνης, πριν από την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου απαγορευόταν να πέσει έστω και μία τουφεκιά στις χιλιάδες μπάλιζες. Την πρώτη Κυριακή όμως, ως δια συνθήματος, έπαιρνε μία πανηγυρική όψη όλη η παραλίμνια περιοχή και μαζευόντουσαν εκατοντάδες μονόξυλα, απ’ όλα τα γύρω χωριουδάκια, κυνηγοί από τον Πύργο, την Πάτρα, την Καλαμάτα, που είχαν φροντίσει να νοικιάσουν μονόξυλα με τον σκουντηχτή τους, τον άνθρωπο που με ένα μακρύ κοντάρι, το σταλίκι, το έσπρωχνε.

Τα περισσότερα μονόξυλα είχαν δύο άτομα, τον κυνηγό και στον σκουντηχτή. Πολύ λίγα είχαν ένα που ήταν και κυνηγός και σκουντηχτής και ήταν αρκετά μικρότερα. Όλος λοιπόν αυτός ο «στόλος» έφτιαχνε ένα ημικύκλιο και προχωρούσε σιγά-σιγά προς ένα τεράστιο μαύρο τάπητα, που ήταν οι χιλιάδες μπάλιζες, που κι αυτές προχωρούσαν κολυμπώντας. Αυτή η κίνηση γινόταν με πρίμο αέρα, γιατί τα υδρόβια σηκώνονται πάντα κόντρα στον άνεμο, σαν τα αεροπλάνα κι έτσι έφταναν σχεδόν στη στεριά, πεταγόντουσαν προς τα μονόξυλα, όπου άρχιζε η «μάχη», που η πρώτη φάση κρατούσε περίπου μία ώρα. Μετά τα πουλιά σκόρπιζαν, διαλυόταν και η παράταξη και ο καθένας κυνηγούσε για το εαυτό του.

 

Πηγή: fb Παλιές Κυνηγετικές Φωτογραφίες