Στον «καλό κόσμο» άρεσε η καλή ζωή. Σύχναζαν σε καφενεία και ζαχαροπλαστεία. Ψώνιζαν από το μπακάλικο του Θανόπουλου στην Αιόλου, που ήταν το πρώτο ντελικατέσεν της Αθήνας. Ο Τύπος της εποχής περιέγραφε πώς ο Θανόπουλος ταξίδευε ο ίδιος σε όλο τον κόσμο για να φέρει τα εκλεκτότερα προϊόντα. Ήταν ο πρώτος που γνώρισε στους Αθηναίους την τυποποιημένη συσκευασία, την αυτοεξυπηρέτηση (self service) αλλά και την αποστολή κατ’ οίκον, ενώ από το 1931 πρόσθεσε στις υπηρεσίες του και έτοιμο φαγητό. Η Πανεπιστημίου ήταν για πολλές δεκαετίες το κέντρο της ζωής της αστικής τάξης.
Διάσημο ήταν το ζαχαροπλαστείο-καφενείο Ηνωμένα Βουστάσια, το οποίο γκρεμίστηκε το 1933 για να γίνει αρχικά το σινεμά Τιτάνια και στη συνέχεια το ξενοδοχείο Τιτάνια. Δίπλα βρισκόταν το καφενείο Ρωσσικόν, στο πατάρι του οποίου αγωνιούσε ο Βασίλης Λογοθετίδης μήπως και τον απατούσε η Ίλυα Λιβυκού στην ταινία «Ούτε γάτα, ούτε ζημιά». Όσο για το κατάστημα Λουκουμάδες Αιγαίον, που έκλεισε πριν από τρία χρόνια, μπορεί να μην ήταν προορισμός του αστικού κόσμου, είχε όμως αξεπέραστους λουκουμάδες και όλες αυτές τις εικόνες τις είχε ζήσει, καθώς βρισκόταν στην Πανεπιστημίου 46 από το 1926.
Δίπλα στη σημερινή Στοά Νικολούδη βρισκόταν το φημισμένο ζαχαροπλαστείο του Τσίτα. Εδώ φτιάχτηκαν τα πρώτα τσιπς στην Αθήνα κι εδώ χρησιμοποιήθηκε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 το πρώτο μπλέντερ. Ο Τσίτας όμως, ο οποίος στην Κατοχή κράτησε 180 εργαζόμενους με κίνδυνο να φαλιρίσει, είχε ένα τέλος που δεν το περίμενε. Κάποια στιγμή, το 1959, ένα διπλανό του κτίριο άρχισε να ανακαινίζεται.
Όμως, αυτό είχε αποτέλεσμα να φύγουν δεκάδες ποντίκια και να βρουν «καταφύγιο» στο εργαστήριο του Τσίτα. Ένας αστίατρος το ανακάλυψε το 1959, οι εφημερίδες γέμισαν σχετικές γελοιογραφίες, και ο επιχειρηματίας δεν κατάφερε να ορθοποδήσει ποτέ, μέχρι που χρεοκόπησε το 1968.
Πηγή: De-Facto
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου