Η φεύγουσα κόρη:

Η ΦΕΥΓΟΥΣΑ ΚΟΡΗ: Η σχεδόν δισδιάστατη απόδοση του έργου, η κίνηση που φαίνεται να είναι παράλληλη πpoς κάποιο επίπεδο πίσω του, καθώς και η έλλειψη απόδοσης λεπτομερειών στην πίσω πλευρά, οδήγησαν εξαρχής στην απόδοσή του σε κάποια αετωματική σύνθεση, το θέμα της oποίας ήταν εύλογο να αναζητηθεί μέσα από τον ελευσινιακό μυθολογικό κύκλο. Έτσι προτάθηκε η ταύτιση της μορφής με την ίδια την Περσεφόνη ή με κάποια από τις φίλες της, τις Ωκεανίδες, που φεύγει έντρομη μπροστά στο θέαμα της βίαιης σρπαγής που θα διαδραματιζόταν στο κέντρο του αετώματος. Μια νεότερη θεωρία προτείνει ως θέμα της αετωματικής σύνθεσης την άνοδο της Koρnς από τον Άδη και ταυτίζει τη μορφή με τη θεά Εκάτη, η οποία κρατώντας δυο δάδες στα χέρια της που σήμερα δεν σώζονται, φωτίζει τον δρόμο στην Περσεφόνη, που επιστρέφει από τα σκοτάδια του Κάτω Κόσμου στη μητέρα της. 

Kείμενο της αρχαιολόγου Καλλιόπης Παπαγγελή

Πηγή: Lifo