Ο Ντοστογιέφσκι γράφει στον αδελφό του: «Η
ζωή είναι ένα δώρο, η ζωή είναι ευτυχία!»
Στις 28 Ιανουαρίου του 1881 ο Φιοντόρ
Ντοστογιέφσκι πέθανε στην Αγία Πετρούπολη (στις 9 Φεβρουαρίου του 1881 σύμφωνα
με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο) από «αιμορραγία», η οποία πιθανόν συσχετιζόταν με
επιληπτική κρίση. Είχε ζήσει μια πολύ γεμάτη ζωή και μία τουλάχιστον
φορά αντιμετώπισε το θάνατο κατάματα, κοιτώντας ένα εκτελεστικό απόσπασμα,
περιμένοντας τον τελευταίο πυροβολισμό. Το 1849 ο συγγραφέας συνελήφθη μαζί με
άλλα μέλη της επαναστατικής/προοδευτικής ομάδας του «κύκλου Petrashevsky», η
οποία ήταν αντίθετη με τη διοίκηση του Τσάρου. Τα μέλη καταδικάστηκαν σε θάνατο
και χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες για να αντιμετωπίσουν το εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο Ντοστογιέφσκι ήταν στη δεύτερη ομάδα, και καθώς παρακολουθούσε τα όπλα που
σημάδευαν την πρώτη ομάδα, τους δόθηκε χάρη. Η ομάδα εξορίστηκε στη Σιβηρία
όπου ο ίδιος έμεινε για τέσσερα χρόνια.
Γυρνώντας στο κελί του, μετά την χάρη που του
δόθηκε, έγραψε ένα γράμμα στον αδερφό του. Εδώ βρίσκεται ολόκληρο το γράμμα,
εγώ θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα:
«Όταν αναπολώ το παρελθόν μου και σκέφτομαι πόσο χρόνο έχω χάσει για το τίποτα,
πόσο πολύ χρόνο έχω σπαταλήσει ματαιοπονώντας, σε λάθη, τεμπελιά, σε
ανικανότητα για να ζήσω – πόσο λίγο εκτιμούσα τη ζωή, πόσες φορές αμάρτησα ενάντια
στην καρδιά μου και στην ψυχή μου – τότε η καρδιά μου ματώνει. Η ζωή είναι ένα
δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να είναι μια αιωνιότητα ευτυχίας.
Δεν είμαι ούτε κακόκεφος ούτε αποκαρδιωμένος. Η ζωή βρίσκεται παντού, η ζωή
είναι εντός μας, όχι εκτός μας. Θα βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπινα πλάσματα και
θα είμαι ένας άντρας μεταξύ αντρών κι έτσι θα παραμείνω για πάντα, δεν θα
αποκαρδιωθώ και δεν θα τα παρατήσω ό,τι κι αν συμβεί – αυτό είναι η ζωή, αυτό
είναι το νόημά της, θα το θυμάμαι για πάντα. Αυτή η ιδέα έχει κυριεύσει τη ζωή
μου και το αίμα μου.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου