Η Singer
Η ραπτομηχανή της
μάνα μου, της μοδίστρας.
Για την τέχνη της αγορασμένη
με κόπους πολλούς και
στερήσεις.
Ώρες ατέλειωτες σκυμμένη
πάνω της.
Θα ράψει φουστάνια,
πουκάμισα, ασπρόρουχα.
Θα φτιάξει την προίκα της.
Στο πλάι της, ακούμπησα κι
εγώ
για τα πρώτα μου γράμματα,
τους πρώτους αριθμούς.
Για τις πρώτες μου
ζωγραφιές.
Στέκεται τώρα, στη σάλα,
σιωπηλή
κάτω απ’ τον παλιό καθρέφτη.
Και μας θυμίζει εκείνα τα
χρόνια, τα χρόνια του ’50…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου