Κώστας Περδίκης:

τα μανουσάκια

Αχ, εκείνα τα μανουσάκια…

Τι άρωμα, τι χρώμα, τι φρεσκάδα.

Από τα μέσα του χειμώνα μέχρι τις αρχές της άνοιξης, ανθίζανε στα βαλτόνερα, γύρω από τη λίμνη.

Πέντε-έξι μικρά φτωχόπαιδα, που όλη τη χρονιά τη βγάζανε ξυπόλητα και μόνο τις γιορτές βλέπανε τα πόδια τους γαλότσες, τα έκοβαν, τα έκαναν ματσάκια και τα έφερναν στην αγορά για να τα πουλήσουν.

Ήσαν παιδιά από πολύτεκνες οικογένειες που ζούσαν στις χαμοκέλες, που οι πατερά­δες τους όπως-όπως είχαν φτιάξει κοντά στη λίμνη, εκεί που άρχιζε το δάσος.

Κράταγαν τα ματσάκια κάτω από τις μασχάλες τους και οι χυμοί από τα φρεσκοκομ­μένα κοτσάνια στάζανε ακόμη, λαμπιρίζοντας στον ήλιο, σαν μικρά διαμάντια.

Στην πόλη, τα πιο πολλά σπίτια είχαν στα μπαλκόνια τους γλάστρες με όλων των ει­δών τα λουλούδια, αλλά και οι μικροί κήποι δεν πήγαιναν πίσω.

Όμως εκείνα τα μανουσάκια ήσαν το κάτι άλλο.

Τα χαιρόμαστε μόνο μια φορά τον χρόνο και για όσες μέρες άντεχαν να μείνουν φρέ­σκα μέσα στα βάζα.

Ο ερχομός τους έφερνε μαζί την προσμονή της άνοιξης και την αισιοδοξία για το άνοιγμα του καιρού.

Η δυσκολία να πας και να τα βρεις εκεί που φύτρωναν, μακριά από την πόλη, τα έκανε ακόμη πιο περιζήτητα.

Δοκίμασα να φυτέψω στον κήπο μας έναν βολβό από "άγριο" μανουσάκι.

Φύτρωσε, ψήλωσε και όταν ήλθε ο χειμώνας έβγαλε το πρώτο του λουλούδι.

Είχε  το ίδιο όμορφο χρώμα, την ίδια φρεσκάδα, αλλά το άρωμά του δεν ήταν όπως εκείνων, που ’φερναν και πουλούσαν τα παιδάκια…

Καθώς πηγαίναμε προς το καλοκαίρι, οι ίδιοι εκείνοι μπόμπιρες εμπορεύονταν και άλλα προϊόντα…

Μετά από τα μανουσάκια, είχαν σειρά οι μικρές αγριαγκινάρες.

Τις έφερναν βρασμένες και αλατισμένες, μέσα στις κανίστρες.

Ακόμη έχω στο στόμα μου τη γλύκα τους …

Ακολουθούσαν τα ασπρουδερά μικρούλικα σαλίγκια.

Τα μάζευαν από τους λιγοστούς θάμνους, που φύτρωναν στους αμμόλοφους της πα­ραλίας μας.

Τα μέτραγαν με το κρασοπότηρο και ήταν ιδανικός μεζές, βρασμένα με αλάτι και ρί­γανη, για όσους έπιναν το ούζο ή το κρασί τους στα καφενεία και στις μικρές ταβέρ­νες.

Τελευταία ήσαν τα καβουρντισμένα και αλατισμένα μύγδαλα.

Τα πουλούσαν μέσα σε χωνάκια, φτιαγμένα από χαρτί εφημερίδας.

Οι επισκέπτες της πόλης μας, οι λουόμενοι, τα ’βρισκαν πολύ νόστιμα, όπως άλλωστε κι εμείς τα παιδιά, τακτικοί θεατές, τότε, του θερινού μας σινεμά.

Σπεύδαμε να τα αγοράσουμε από τους μικρούς εμπόρους που μπούκαραν μέσα, μόλις ο Βαγγέλης, ο μηχανικός, έκανε διάλειμμα και άναβε τα φώτα…

μανουσάκι = κοινή ονομασία του φυτού Νάρκισσος

χαμοκέλα = ισόγειο φτωχόσπιτο, καλύβα

σαλίγκι = σαλιγκάρι