ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ (1931-2008): Για την πλήξη της επαρχίας...

Ξενοδοχείο Η Αρκαδία
Γι' αυτόν,
που έχει σε ξενοδοχείο μόλις καταλύσει
πόλης επαρχιακής και άγνωστης,
που η κάμαρη
με τους πελώριους ίσκιους τον φοβίζει,
με την καράφα και τη μια καρέκλα της,
η έξοδος στο δρόμο είναι παρηγοριά

μέσα στα φώτα να βρεθεί και μες στην κίνηση,
στις ομιλίες των ανθρώπων.

Εγκατάλειψη
Έβρεχε,
έβρεχε πολύ

κι είχε βουλιάξει η ψυχή
στην υγρασία.

ακόμη μια χαμένη Κυριακή,
εδώ, στην επαρχία.

Ελπίζουμε του χρόνου
«Του χρόνου», έγραφε, «αν είμαστε καλά
θα έρθουμε για λίγες μέρες να σας δούμε».
Μα πάντα κάτι τύχαινε κι ανέβαλλαν:
κάποια από κείνες τις δουλειές,
που δεν περιμένουνε.
«Ελπίζουμε του χρόνου, πρώτα ο θεός»,
ξανάγραφε.
Όμως διέκρινες κάποια παραίτηση,
πως είχε κουραστεί,
πως είχε κι ο ίδιος αρχίσει ν' αμφιβάλλει.