Αντιθέσεις

Γιαγιά και παππούς

μπροστά στο γκρεμισμένο σπιτικό τους.

Πρόσωπα, κορμιά γερασμένα.

Ξεραμένα χέρια, πετσί και κόκαλο.

Ο μόχθος τους πολύχρονος…

Κι ανάμεσά τους

το εγγονάκι, τρυφερούδι.

Όλο χυμούς και ζωντάνια.

Από τη δική του τη χαρά θα πάρουν κουράγιο,

να πορευτούν μέχρι το τέρμα…

Θα ’ταν λίγο μετά τον σεισμό του ’62.

φανοστάτης